افق‌های روشن پیش روی بیماران؛ سرطان قابل درمان است بهترین راه‌های مقابله با سرطان
تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۲۵۹۶۸
همشهری آنلاین -یکتا فراهانی: هشتم تا پانزدهم بهمن ماه، هفته ملی مبارزه با سرطان است. بهترین مبارزه با آن نیز بالا بردن میزان آگاهی در خصوص راه‌های پیشگیری از این بیماری و آشنایی با روش‌های درمان آن است که بیمار و پزشک در کنار هم می‌توانند با توجه به مزایا و خطرات درمان‌های مختلف، بهترین گزینه را انتخاب کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
توجه داشته باشیم درمان همه بیماری‌ها در مراحل اولیه تشخیص، بسیار راحت‌تر و امکان پذیرتر است. البته از آن مهم‌تر پیشگیری است. اینکه سرطان قابل درمان هست یا خیر؛ بستگی به نوع، مرحله سرطان و همچنین نوع درمان؛ متفاوت خواهد بود. اما موضوع مهم دیگر در مورد انواع سرطان‌ها توجه به این موضوع است که صرفاً با شنیدن نام این بیماری نباید از درمان ناامید شد.
افق‌های روشن؛ پیش روی درماندکتر احمد میر، جراح عمومی درباره چگونگی رویارویی با بیماری سرطان می‌گوید: «امروزه بسیاری از سرطان‌ها قابل درمان هستند و امید به یک زندگی طبیعی و طول عمر طبیعی نیز بعد از درمان افزایش چشمگیری داشته است.
دقت درمان‌ها در درمان‌های جراحی همراه با تخصصی شدن کار جراحی و درمان‌های دارویی، شیمی درمانی، پرتودرمانی و درمان‌های ایزوتوپ (انرژی هسته‌ای) نیز افق‌های روشنی را پیش روی مبتلایان به سرطان گشوده است.
در کنار جراحی در بسیاری موارد، این نوع روش‌های درمان هم کمک می‌کنند تا در دراز مدت بیماری عود نکند، بیمار درمان شده تحت کنترل قرار بگیرد و در آرامش به زندگی خود ادامه دهد.
ارتقای کیفیت زندگی بیماربه گفته دکتر میر، در مواردی هم بیمار کاملاً درمان نمی‌شود. اما پزشکان می‌توانند کیفیت زندگی او را در حد قابل قبولی حفظ کنند. ضمن آنکه درد و رنج بیمار را هم به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش دهند. بنابراین بیمار تحت کنترل می‌تواند در کنار خانواده و در خانه خود به زندگی ادامه دهد.
درمان‌های تکمیلی نشانه وخامت بیماری نیستندبه گفته این جراح عمومی، در سالهای اخیر درمان‌های تکمیلی مانند شیمی‌درمانی و پرتودرمانی پیشرفت چشمگیری داشته‌اند و در درمان و بهبود بیماری نقش نقش بسزایی ایفا می‌کنند.
در واقع بسیاری از درمان‌ها به صورت تک درمانی بی‌معنا هستند. در حالی که ترکیب جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی در بسیاری موارد می‌تواند درمان قطعی بیماری را ضمانت می‌کند. اما هیچ کدام از این سه گزینه قابل حذف نیستند. بدین ترتیب باید توجه داشته باشیم شیمی درمانی و پرتو درمانی نباید مترادف «وخامت بیماری» در نظر گرفته شود چون هر کدام از این اجزا به طور لاینفک جزء مراحل درمان محسوب می‌شوند.
پیشرفت در کنترل بیماریدکتر میر می‌گوید قبلاً دیدگاه‌ها نسبت به درمان سرطان بیشتر از هر چیز در جراحی خلاصه می‌شد. اما امروزه این دیدگاه تغییر کرده و در بسیاری از سرطان‌ها، درمان ابتدایی با شیمی درمانی یا رادیوتراپی آغاز می‌شود. مثال بارز آن را نیز می‌توان در درمان سرطان پستان، معده، تخمدان یا رکتوم مشاهده کرد.
این شیوه درمانی باعث افزایش کنترل بیماری و همچنین درمان متاستازهای ناشی از بیماری می‌شوند. یعنی علاوه بر اینکه می‌توانند پیش از جراحی، بیماری را بیشتر کنترل کنند؛ در دراز مدت نیز نتایج بسیار مثبتی را در کاهش عود بیماری وافزایش طول عمر بیمار به دنبال خواهند داشت.
تکنیک‌های جراحی پیشرفتهبه گفته این متخصص، با پیشرفت تکنولوژی و اختراع دستگاه‌های جراحی پیشرفته، دقت اعمال جراحی نیز پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته است. ضمن آنکه تکنیک‌های جراحی نیز امروزه کاملاً متحول شد ه‌اند.
البته پیشرفت دستگاه‌های جراحی، افزایش افسارگسیخته هزینه‌های اعمال جراحی را نیز به دنبال داشته‌اند. متاسفانه در کشور ما هم به علت افزایش نرخ ارز، تحمل آن روز به روز برای بیماران و بیمه‌های آنها دشوارتر می‌شود. بنابراین نظام سلامت کشور باید بیشتر در صدد راه‌های پیشگیری از بیماری بر آید.
لزوم توجه به راه‌های پیشگیری از ابتلا به سرطاندکتر میر می‌گوید امروز وقتی درباره سرطان صحبت می‌کنیم بایسته و واجب است که به مهمترین جنبه آن که راه‌های پیشگیری از این بیماری است هم بپردازیم.
در این زمینه می‌توان به چند مورد از مهمترین راه‌های پیشگیری از سرطان اشاره کرد. مثلاً در پیش گرفتن رژیم غذایی سالم، پرهیز از غذاهای چرب و مواد غذایی نگهدارنده، مصرف نکردن بیش از حد سیگار و مشروبات الکلی، درمان عفونت‌هایی مانند ویروس زگیل تناسلی (HPV)، داشتن فعالیت زیاد به جای پشت میز نشینی مداوم و نداشتن تحرک لازم روزانه.
همچنین تزریق واکسن HPV، غربالگری سرطان پستان، انجام ماموگرافی و سونوگرافی‌های منظم دوره‌ای و آزمایش مدفوع، آندوسکوپی، کولونوسکوپی و مارکرهای سرطانی، معاینات بالینی و دوره‌ای و همچنین پرهیز از اشعه‌های زیان‌بار و زندگی در محیط‌های آلوده، به خصوص آلودگی هوا؛ راه‌های بسیار مهمی در پیشگیری از ابتلا به بیماری و تشخیص به موقع آن به حساب می‌آیند که باید جدی گرفته شوند.
به گفته این جراح عمومی، همه این آزمایش‌ها باید به توصیه پزشک انجام شوند و باید از انجام آنها به صورت خودسرانه و وسواس گونه پرهیز شود.
فراموش نکنیم پیشگیری همواره بسیار مفیدتر و کم هزینه‌تر از درمان است. ضمن آنکه امروزه درمان‌های زیادی برای سرطان‌های پیشرفته هم وجود دارند. بنابراین نباید ناامید بود و امید به زندگی را از دست داد.
کد خبر 739740 برچسب‌ها پیشگیری سرطان غربالگری تغذیه سالم تغذیه بیماری - بیمارستانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر شیمی درمانی پیشگیری سرطان غربالگری تغذیه سالم تغذیه بیماری بیمارستان راه های پیشگیری شیمی درمانی درمان ها سرطان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۲۵۹۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بسیاری از اختلالات روانی ریشه جسمانی دارند
تیک‌های جسیکا هیوستون زمانی شروع شد که فقط ۱۲ سال داشت. با گذشت زمان، وضعیت او رو به وخامت گذاشت تا اینکه دچار تشنج شد و سریعا به بیمارستان انتقال یافت. پزشکان بیمارستان محلی در دورهام انگلستان، وضعیت او را نادیده گرفتند و گفتند دچار اضطراب شده است و احتمالا زمان زیادی را صرف تماشای ویدئو‌های تیک تاک می‌کند.
جسیکا درواقع از بیماری خودایمنی رنج می‌برد که براثر عفونت باکتریایی استرپتوکوک به‌وجود می‌آید. بیماری او نوعی از اختلالات عصب-روان‌شناختی ایمنی خودکار کودکان مرتبط با عفونت‌های استرپتوکوک (PANDAS) بود. وقتی عفونت شناسایی و درمان شد، علائم او درنهایت شروع به بهبود کرد.
خانم هیوستون تنها فردی نیست که دچار اختلال عملکردی در مغز است که با اختلال روانی اشتباه گرفته می‌شود. شواهد فراوان نشان می‌دهند مجموعه‌ای از عفونت‌ها می‌توانند موجب وضعیت‌هایی مانند اختلال وسواس فکری-عملی، تیک، اضطراب و حتی روان‌پریشی شوند. اختلالات التهابی و متابولیکی نیز می‌توانند اثرات قابل‌توجهی بر سلامت روان داشته باشند، اگرچه روانپزشکان به‌ندرت آنها را مورد توجه قرار می‌دهند.
بازاندیشی درباره علت اختلالات روانی می‌تواند پیامد‌های عمیقی برای میلیون‌ها فرد مبتلا به بیماری‌های روانی داشته باشد که درحال‌حاضر به‌خوبی تحت درمان قرار نمی‌گیرند. به‌عنوان مثال، بیش از ۹۰ درصد از بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی در طول زندگی به بیماری‌های عودکننده مبتلا می‌شوند. بیش از ۴۶ درصد از کودکان مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی بهبود نمی‌یابند. حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد از بیماران مبتلا به افسردگی پس از آزمایش دارو‌های مختلف درنهایت بهبود می‌یابند. درک عمیق‌تر مولفه‌های زیستی سلامت روان می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر و درمان‌های هدفمندتر منجر شود.
از دیرباز، رشته روانپزشکی به‌جای اینکه بر علل زمینه‌ای متمرکز باشد، حول توصیف و طبقه‌بندی علائم متمرکز بوده است. راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM) در سال ۱۹۵۲ منتشر شد و حاوی توصیفات، علائم و معیار‌های تشخیصی است. گرچه این راهنما به یک‌دست‌شدن تشخیص‌ها کمک کرده است، بدون درنظر گرفتن مکانیسم‌های پشت‌صحنه‌ی اختلالات روانی بیماران را گروه‌بندی می‌کند.
بین علائم افسردگی و اضطراب همپوشانی زیادی وجود دارد و برخی این سوال را مطرح می‌کنند که آیا این موارد واقعا بیماری‌های مجزایی هستند. درعین‌حال، افسردگی و اضطراب به شکل‌های مختلفی وجود دارند. برای مثال، اختلال هراس با و بدون آگورافوبیا تشخیص‌های متفاوتی هستند، اما ممکن است تفاوت‌های معناداری بین آنها پیدا نکنیم. این امر می‌تواند به تنوع بالای بیماران شرکت‌کننده در کارآزمایی‌های دارویی منجر شود و به علت اشتراکات کم و اختلافات زیاد میان شرکت‌کنندگان، این آزمایش‌ها نتیجه‌ای حاصل نکنند.
تلاش‌های پیشین برای یافتن مکانیسم‌های علّی برای بیماری‌های روانی چالش‌برانگیز بوده است. در سال ۲۰۱۳ موسسه ملی سلامت روان سعی کرد از پژوهش برپایه‌ی طبقه‌بندی‌های مبتنی‌بر علائم DSM فاصله بگیرد. بودجه هنگفتی صرف پژوهش درمورد فرایند‌های بیماری مغز شد با این امید که ژن‌ها را مستقیما به رفتار‌ها پیوند بزند. اما این ایده درنهایت شکست خورد و بیشتر ژن‌های کشف‌شده اثرات کوچکی داشتند.
ژن‌ها گرچه ممکن است در ابتلا به اختلالات روانی نقش داشته باشند، به‌تنهایی پاسخ این موضوع نیستند. لودگر تبارتز ون الست، استاد روانپزشکی و روان‌درمانی در بیمارستان دانشگاه فرایبورگ آلمان می‌گوید بسیاری از اختلالات مانند اسکیزوفرنی، اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی، اضطراب و اوتیسم می‌توانند براثر اختلال ژنتیکی ۲۲q۱۱.۲ ایجاد شوند که در آن بخشی از کروموزوم ۲۲ حذف شده است.
در سال ۲۰۰۷ مطالعات انجام‌شده در دانشگاه پنسیلوانیا نشان داد ۱۰۰ بیمار با علائم روانپزشکی یا نقایص شناختی درواقع دچار نوعی بیماری خودایمنی بودند. بدن آنها درحال ایجاد آنتی‌بادی علیه گیرنده‌های کلیدی در سلول‌های عصبی به نام گیرنده NMDA بود. این امر به تورم مغز منجر می‌شود و می‌تواند طیف وسیعی از علائم ازجمله پارانویا، توهم و پرخاشگری را ایجاد کند. بیماری توصیف‌شده آنسفالیت گیرنده ضد NMDA نام گرفت و در بسیاری از موارد با حذف آنتی‌بادی‌ها یا استفاده از دارو‌های ایمنی‌درمانی یا استروئید‌ها قابل درمان بود. مطالعات انجام‌شده روی بیمارانی که اولین دوره روان‌پریشی را داشتند، نشان داده است بین ۵ تا ۱۰ درصد آنها آنتی‌بادی‌های حمله‌کننده به مغز را نیز داشتند.
به‌نظر می‌رسد در موارد نادر اختلال وسواس فکری-عملی می‌تواند توسط سیستم ایمنی نیز ایجاد شود. این وضعیت در PANDAS دوران کودکی مشاهده می‌شود که خانم هیوستون در سال ۲۰۲۱ مبتلا به آن تشخیص داده شد. این اختلال گاهی در بزرگسالان هم دیده می‌شود. مرد ۶۴ سالهای زمان زیادی را صرف کوتاه کردن چمن‌های حیاط خانه خود کرد، اما روز بعد دچار احساس پشیمانی و گناه شد. پژوهشگران دریافتند این علائم ناشی از حمله آنتی‌بادی‌ها به نورون‌های مغز او است.
اخیراً، بلیندا لنوکس، مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه آکسفورد، آزمایش‌هایی را روی هزاران بیمار مبتلا به روان‌پریشی انجام داده است. او میزان آنتی‌بادی‌ها را در نمونه‌های خون حدود ۶ درصد از بیماران پیدا کرده است که عمدتا گیرنده‌های NMDA را هدف قرار می‌دهند. او می‌گوید مشخص نیست چگونه مجموعه‌ای از آنتی‌بادی‌ها می‌توانند علائم بالینی مختلف از تشنج گرفته تا روان‌پریشی و آنسفالیت را ایجاد کنند. همچنین مشخص نیست چرا این آنتی‌بادی‌ها ایجاد می‌شوند یا می‌توانند از سد خونی‌مغزی (غشایی که دسترسی به مغز را کنترل می‌کند) عبور کنند. او فرض می‌کند آنتی‌بادی‌ها از سد خونی‌مغزی عبور می‌کنند و ازطریق اتصال به هیپوکامپ بر حافظه تاثیر می‌گذارند و به هذیان و توهم منجر می‌شوند.
دکتر لنوکس می‌گوید برای درک آسیب‌هایی که سیستم ایمنی می‌تواند به مغز وارد کند، به بازاندیشی پزشکی نیاز است. او درحال انجام کارآزمایی‌هایی در این زمینه است.
مطالعه‌ی بیماران مبتلا به روان‌پریشی ناشی از سیستم ایمنی نشان می‌دهد طیف وسیع‌تری از استراتژی‌ها ازجمله حذف آنتی‌بادی‌ها و مصرف دارو‌های ایمنی‌درمانی یا استروئید‌ها می‌توانند درمان‌های موثری باشند.
افراد مبتلا به آنسفالومیلیت میالژیک/سندرم خستگی مزمن (بیماری عفونی که با مجموعه‌ای از مشکلات شناختی مانند مشکل تمرکز و توجه همراه است) زمانی نادیده گرفته یا دچار تمارض تشخیص داده می‌شدند. پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد آنسفالومیلیت میالژیک هم با اختلالات ایمنی و هم با اختلالات متابولیک مرتبط است.
اختلالات متابولیک نیز می‌توانند بر سلامت روان تاثیر بگذارند. مغز عضوی به شدت انرژی‌خواه است و تغییرات متابولیکی مرتبط با مسیر‌های انرژی در اختلالات مختلفی ازجمله اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، روان‌پریشی، اختلالات خوردن و اختلال افسردگی عمده نقش دارد.
در دانشگاه استنفورد، کلینیک روانپزشکی متابولیک وجود دارد که در آن بیماران به کمک تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی همراه با دارو درمان می‌شوند. یکی از حوزه‌های فعال تحقیقاتی در این کلینیک، مزایای بالقوه رژیم کتوژنیک است که در آن مصرف کربوهیدرات‌ها محدود است.
رژیم غذایی کتوژنیک بدن را مجبور می‌کند برای تامین انرژی چربی بسوزاند و مواد شیمیایی معروف به کتون‌ها را ایجاد کند که می‌تواند در زمان محدود بودن مقدار گلوکز به‌عنوان منبع سوخت در مغز استفاده شود.
کرک نایلن، رئیس گروه علوم اعصاب خیریه آمریکایی بازوسکی گروپ که بودجه پژوهش‌های مغز را تامین می‌کند، می‌گوید ۱۳ کارآزمایی در سراسر جهان درحال انجام است تا اثرات درمان‌های متابولیک را بر بیماری‌های روانی جدی بررسی کند.
نتایج اولیه نشان داده است گروه بزرگی از بیماران به‌طرز معناداری به این درمان‌ها پاسخ می‌دهند. داروها، گفتگو درمانی، تحریک مغناطیسی مغز و شاید درمان با الکتروشوک برای این گروه از بیماران موثر نبوده است.
فقط درک سیستم ایمنی و سوخت‌و‌ساز نیست که درحال بهبود است. اکنون حجم عظیمی از داده‌ها با سرعت بی‌سابقه‌ای تجزیه‌وتحلیل می‌شود تا ارتباطی را آشکار کنند که قبلا از دید پنهان بوده است. این امر درنهایت می‌تواند به درمان‌های شخصی‌تر و بهتر منجر شود.
اوایل اکتبر سال ۲۰۲۳ زیست‌بانک بریتانیا داده‌هایی را منتشر کرد که نشان می‌داد افراد مبتلا به دوره‌های افسردگی دارای سطوح بالاتری از پروتئین‌های التهابی مانند سیتوکین‌ها در خون خود بودند. طبق مطالعه‌ای دیگر، حدود یک‌چهارم از بیماران افسرده شواهدی از التهاب خفیف را نشان می‌دادند. آگاهی از این موضوع می‌تواند مفید باشد، زیرا پژوهش‌های دیگر نشان می‌دهند بیماران مبتلا به التهاب به دارو‌های ضدافسردگی پاسخ ضعیفی نشان می‌دهند.
پیشرفت‌های تازه‌ای در رابطه با درک علل زمینه‌ای اختلالات روانی پیش‌رو است. گروهی از پژوهشگران درحال بررسی راه‌های مختلفی برای بهبود تشخیص ADHD هستند؛ مثل طبقه‌بندی بیماران به زیرگروه‌های مختلف که برخی از آنها قبلا ناشناخته بودند. گروه‌های مختلف پژوهشگران در سه بیانیه مختلف در فوریه ۲۰۲۴ خبر کشف نشانگر‌های زیستی را اعلام کردند که می‌تواند خطر زوال عقل، اوتیسم و روان‌پریشی را پیش‌بینی کنند.
جستجو برای ابزار‌های تشخیصی بهتر نیز احتمالاً با استفاده از هوش مصنوعی تسریع می‌شود. شرکتی به نام Cognoa درحال استفاده از هوش مصنوعی برای تشخیص اوتیسم در کودکان با تجزیه‌وتحلیل فیلم‌هایی از رفتار‌های حرکتی آنها در اتاق انتظار پزشکان است.
موسسه علوم زیستی کمی (QBI) در کالیفرنیا از هوش مصنوعی برای ایجاد نقشه کاملا جدیدی از تعاملات بین پروتئین‌ها و شبکه‌های مولکولی که در اوتیسم نقش دارند، استفاده کرده است. این کار یافتن ابزار‌های تشخیصی و درمانی را تا حد زیادی تسهیل خواهد کرد.
تحولاتی که به آنها اشاره شد، امیدوارکننده است. اما بسیاری از مشکلات را می‌توان با کاهش فاصله‌ای که امروزه بین عصب‌شناسی و روانپزشکی وجود دارد، حل کرد. عصب‌شناسی اختلالات فیزیکی، ساختاری و عملکردی مغز را مطالعه و درمان می‌کند درحالی‌که روانپزشکی که با اختلالات روانی، عاطفی و رفتاری سروکار دارد. دکتر لنوکس آینده‌ای را تجسم می‌کند که در آن وقتی فردی که دچار اختلال روانی ناگهانی پس از عفونت ویروسی شده است با درمان‌های استاندارد بهبود پیدا نمی‌کند، آزمایش آنتی‌بادی انجام شود.
به‌گفته‌ی دکتر تبارتز ون الست، شکاف بین عصب‌شناسی و روانپزشکی در کشور‌های آنگلوساکسون (شامل آمریکا، بریتانیا، کانادا و نیوزیلند) بیشتر است. در کشور آلمان، روانپزشکی و عصب‌شناسی به هم نزدیک‌تر هستند، به‌طوری‌که عصب‌شناسان درزمینه‌ی روانپزشکی آموزش می‌بینند و روانپزشکان نیز یک سال تحت آموزش درزمینه‌ی عصب‌شناسی قرار می‌گیرند. این امر کار‌های پژوهشی را آسان‌تر می‌کند.
دکتر تبارتز ون الست برای بیشتر بیمارانی که برای اولین به مبتلا به روان‌پریشی یا سندرم‌های روانپزشکی شدید دیگر تشخیص داده می‌شوند، ام‌آرآی مغز، الکتروانسفالوگرام، تست‌های آزمایشگاهی برای التهاب و پونکسیون کمری تجویز می‌کند تا با پیدا کردن سرنخ‌هایی از علت بیماری، درمان‌های بهتری برای آنها ارائه شود.
منبع: زومیت
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک
جاده کندوان یک طرفه شد